در چنین روزی,27م ماه فوریه 2011,مطابق با هفتم اسفند ماه 1389,این صفحه مجازی (سایت /بلاگ) پا بعرصه وجود نهاد.خوشوقتم که به استحضار خوانندگان برسانم که, با توجه به انتظارات موجود, با استقبال خوبی روبرو شده است: بیش از دو هزار و صد وهفتاد و چهار(2174) بار صفحه بازدید گردیده! قابل توجه میباشد که در صد قابل ملاحظه ی از آن( پنجاه و هفت در صد57%) فقط در یکماه گذشته صورت گرفته است( به بیان دیگر1253 بار). و این خود حاکی از شناخته شدن بیش از پیش آن در این مدت میباشد .
همانطور که در " سخنی با خواننده " (در 27 فوریه) بعرض رساندم, قبلا نشریه مکتوب "نه خدر " , که اولین نشریه آنارشیستی (دو زبانه) در آمریکا بود, را بنیان نهادم و 4 شماره از آن(از پائیز دو هزار و یک-2001 - تا بهار 2005) را تقدیم علاقمندان کردم .هر چند در شش سال "وقفه" فی مابین به فعالیت های بین المللی خود (چه در حیطه نوشتاری و چه سازمانی در سطوح مختلف بدو زبان انگلیسی و اسپانیائی)در آمریکا ی شمالی و جنوبی شدت بخشیده بودم, وقت آن رسیده بود که مجددا به فعالیت در جامعه پارسی زبانان, اما اینبار در حیطه مجازی(عصر ارتباطات کامپیوتری), نیز برگشته تا به وظیفه خویش عمل کرده باشم .
همانطور که ملاحظه فرموده اید, این صفحه صرفا به نشرو تبلیغ و ترویج بینش فلسفی - ایدئولوژیک آنارشیسم, بطور اعم و برای رفقا در ایران بطور اخص, بسنده نکرده و نمیکند. هر چند این مهم در درجه اول اولویت ها بوده و خواهد ماند, اما علت عمده اینکه فقط به این اکتفا نکرده را میبایست, در شرایط کنونی, در نبود آلترناتیو اجتماعی- سیاسی آنارشیستی در ایران جست.هر چند که شخصا معتقدم انسانها ذاتا آنارشیست پا به عرصه وجود میگذارند, اما فرهنگ جهانی و مریض گونه جوامع سرمایه داری حاکم هست که در روند خود افراد را, بسته به شرایط اجتماعی خاص قومی درهر کشور, شست و شوی مغزی داده و با هزار و یک عقده( دفورمه شده) تحویل اجتماع میدهند .حال آنکه, طبعا, تا ایده آنارشی تبلور مادی خود را نیابد, نخواهد توانست به جنبشی اجتماعی مبدل گردد. واز آنجائی که صداقت انقلابی , بعنوان شرط اول فعالیت در هر عرصه اجتماعی- سیاسی,حکم میکند که حقایق را صاف و پوست کنده گفت , میبایست درهمین جا صریحا اعلام کرد که این روند وقت میبرد.کار امروز و فردا هم نیست . بلکه, یکی دو نسل فعالیت ممتد میطلبد تا افراد مسخ شده حاکم در ایران به انسانهای فعال آنارشیست تبدیل گردند .پس میبایست, با صبر و حوصله, دانه های علم و معرفت آنارشیستی را کاشت تا در روند پراکسس انقلابی ( تلفیق تئوری با عمل در مبارزه طبقاتی) این نها ل ها رشد نموده, بارور شوند و بالاخره به وارستگی , متانت و وقار دست یابند .
علت های فرعی دیگر را نیزمیبایست ,همانا, نیاز به گسترش آگاهی های جنبی مان در حوزه های متنوع اقتصاد سیاسی,روانشناسی و مردم شناسی بطوراعم از یک طرف , و بازتاب های آن در شرایط خاص ایران از طرف دیگر, دنبال کرد. بهمین منظور با درج مقالات (و متون) متنوع دیگر, از بررسی ادبیات , شعر و سینما گرفته تا مسائلی پیرامون محیط زیست , تغذیه و....., سعی کرده که در این راستا نیز حرکتی مستمر داشته باشم .دست آخر, با باز تکثیر مقالاتی آموزشی و ساختار شکنانه به زبان انگلیسی (و در آینده به اسپانیائی و فرانسوی)و گسترش بخشیدن به این معرفت ها در حد توان گامهای استوار بردارم .
باشد تا با دامن زدن به گفتگوئی خلاق و سازنده در میان رفقا ی همرزم و همفکر,فراگیری درسهای لازم و تجربه اندوزی های بیشتر, پاسخگوئی به نیازهای مبرم جنبش و بالاخره تعمیق بخشیدن دیالکتیکی مبارزات پرشور انقلابی ,در راستای نابودی نظم کنونی در جهان اقدام نموده و در پایه گذاری ساختمان آینده تابناک بشری, همان آنارشیسم - چه در ایران , منطقه و جهان- کوشا باشیم
همانطور که در " سخنی با خواننده " (در 27 فوریه) بعرض رساندم, قبلا نشریه مکتوب "نه خدر " , که اولین نشریه آنارشیستی (دو زبانه) در آمریکا بود, را بنیان نهادم و 4 شماره از آن(از پائیز دو هزار و یک-2001 - تا بهار 2005) را تقدیم علاقمندان کردم .هر چند در شش سال "وقفه" فی مابین به فعالیت های بین المللی خود (چه در حیطه نوشتاری و چه سازمانی در سطوح مختلف بدو زبان انگلیسی و اسپانیائی)در آمریکا ی شمالی و جنوبی شدت بخشیده بودم, وقت آن رسیده بود که مجددا به فعالیت در جامعه پارسی زبانان, اما اینبار در حیطه مجازی(عصر ارتباطات کامپیوتری), نیز برگشته تا به وظیفه خویش عمل کرده باشم .
همانطور که ملاحظه فرموده اید, این صفحه صرفا به نشرو تبلیغ و ترویج بینش فلسفی - ایدئولوژیک آنارشیسم, بطور اعم و برای رفقا در ایران بطور اخص, بسنده نکرده و نمیکند. هر چند این مهم در درجه اول اولویت ها بوده و خواهد ماند, اما علت عمده اینکه فقط به این اکتفا نکرده را میبایست, در شرایط کنونی, در نبود آلترناتیو اجتماعی- سیاسی آنارشیستی در ایران جست.هر چند که شخصا معتقدم انسانها ذاتا آنارشیست پا به عرصه وجود میگذارند, اما فرهنگ جهانی و مریض گونه جوامع سرمایه داری حاکم هست که در روند خود افراد را, بسته به شرایط اجتماعی خاص قومی درهر کشور, شست و شوی مغزی داده و با هزار و یک عقده( دفورمه شده) تحویل اجتماع میدهند .حال آنکه, طبعا, تا ایده آنارشی تبلور مادی خود را نیابد, نخواهد توانست به جنبشی اجتماعی مبدل گردد. واز آنجائی که صداقت انقلابی , بعنوان شرط اول فعالیت در هر عرصه اجتماعی- سیاسی,حکم میکند که حقایق را صاف و پوست کنده گفت , میبایست درهمین جا صریحا اعلام کرد که این روند وقت میبرد.کار امروز و فردا هم نیست . بلکه, یکی دو نسل فعالیت ممتد میطلبد تا افراد مسخ شده حاکم در ایران به انسانهای فعال آنارشیست تبدیل گردند .پس میبایست, با صبر و حوصله, دانه های علم و معرفت آنارشیستی را کاشت تا در روند پراکسس انقلابی ( تلفیق تئوری با عمل در مبارزه طبقاتی) این نها ل ها رشد نموده, بارور شوند و بالاخره به وارستگی , متانت و وقار دست یابند .
علت های فرعی دیگر را نیزمیبایست ,همانا, نیاز به گسترش آگاهی های جنبی مان در حوزه های متنوع اقتصاد سیاسی,روانشناسی و مردم شناسی بطوراعم از یک طرف , و بازتاب های آن در شرایط خاص ایران از طرف دیگر, دنبال کرد. بهمین منظور با درج مقالات (و متون) متنوع دیگر, از بررسی ادبیات , شعر و سینما گرفته تا مسائلی پیرامون محیط زیست , تغذیه و....., سعی کرده که در این راستا نیز حرکتی مستمر داشته باشم .دست آخر, با باز تکثیر مقالاتی آموزشی و ساختار شکنانه به زبان انگلیسی (و در آینده به اسپانیائی و فرانسوی)و گسترش بخشیدن به این معرفت ها در حد توان گامهای استوار بردارم .
باشد تا با دامن زدن به گفتگوئی خلاق و سازنده در میان رفقا ی همرزم و همفکر,فراگیری درسهای لازم و تجربه اندوزی های بیشتر, پاسخگوئی به نیازهای مبرم جنبش و بالاخره تعمیق بخشیدن دیالکتیکی مبارزات پرشور انقلابی ,در راستای نابودی نظم کنونی در جهان اقدام نموده و در پایه گذاری ساختمان آینده تابناک بشری, همان آنارشیسم - چه در ایران , منطقه و جهان- کوشا باشیم
پیش بسوی گسترش هر چه بیشتر بینش رهائیبخش آنارشیسم در جامعه پارسی زبان درون و برون مرزی
زنده باد انقلابات پی در پی فرهنگی و سیاسی- اجتماعی در ایران, منطقه و جهان
نابود باد سرمایه داری جهانی
پیمان پایدار
No comments:
Post a Comment