هیس! پسرها هم فریاد نمی‌زنند

نیکی محجوب

بی‌بی‌سی

 

  دوشنبه 23 دسامبر 2013 - 02 دی 1392

"هر بار در مهمانی‌ها حضور داشت و با پدرم برنامه سفر می‌ریخت و با لبخندی چندش‌آور می‌گفت 'دیگه مرد شده و باید با من بیاید شکار'... وقتی مرد خوشحال شدم. هنوز هم نتوانسته‌ام به پدرم بگویم که دوست صمیمی‌اش مرا اذیت کرده است."

اسماعیل که وارد دهه ۳۰ زندگی خود شده، با اشاره به اینکه حتی یادآوری این خاطره هم برایش آزار دهنده است، می‌گوید: "من هنوز ازدواج نکرده‌ام، به این دلیل که نمی‌خواهم پدر فرزندی باشم که شاید روزی در جایی همان بلایی که سر من آمد، سر او هم بیاید."

گزارش و تحلیل

در میان ایرانیان وقتی از آزار و اذیت جنسی کودکان صحبت می‌شود، معمولا نگاه‌ها به سمت کودکان دختر می‌رود و کمتر به پسران توجه می‌شود. برخی از کارشناسان معتقدند این مسئله از فرهنگ ایران نشات گرفته و برخی معتقدند صحبت در مورد آزار جنسی کودکان پسر که در فرهنگ عامه از آن به عنوان "بچه بازی" یاد می‌شود، تابو است.

کتایون خوشابی، فوق تخصص روانپزشکی کودکان در ایران اخیرا با اشاره به اینکه طبق آمار جهانی، قربانیان اکثر سوءاستفاده‌های جنسی دختران هستند، گفته که در ایران به نظر می‌رسد "پسران بیشتر از دختران مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرند و دلیل آن را می توان قیدها و محدودیت‌ها و مراقبت‌هایی دانست که خانواده‌ها بیشتر برای دختران قائل هستند و پسرها به دلیل آزادی عمل بیشتری که دارند و نظارت کمی که والدین روی رفت وآمد آنها اعمال می کنند بیشتر مورد آزار جنسی افراد غریبه قرار می گیرند."

سعید که در حال حاضر خارج از ایران زندگی می‌کند، می‌گوید: "پدرم مدیر مدرسه بود، یک معلم عربی در دوران راهنمایی داشتیم که به یکی از بچه‌ها پیشنهاد کرده بود برای اینکه در عربی نمره قبولی بیاورد، می‌تواند با او هم بستر شود، نمی‌دانم این معلم تنها به این دانش آموز پیشنهاد داده بود یا نه، اما وقتی من موضوع را شنیدم، با بقیه همکلاسی‌ها جوی علیه معلم درست کردیم که برای سال بعد معلم نیامد، یعنی گفتند اخراج شد."

تعریف آزار جنسی کودکان

آزار جنسی ممکن است تماسی یا غیر تماسی باشد.

• افرادی که مرتکب آزار جنسی از نوع تماسی می شوند معمولا بدن و اندام تناسلی کودک را به قصد تحریک جنسی خود لمس یا دستمالی می کنند.
• در آزار جنسی غیر تماسی فرد آزار دهنده آلت خود را یا تصاویر پورنو را نشان کودک می‌دهد، یا ماجراها و داستان‌های شهوانی برای او تعریف می‌کند و از دیدن آثار ترس و اضطراب در چهره او لذت می‌برد.
• در حضور کودک دست به استمنا می زنند و در مواردی شدیدتر با کودک رابطه جنسی کامل برقرار می کنند.
• فرد مهاجم حتی ممکن است اعمال جنسی انجام ندهد و فقط کاری کند که باعث آزار کودک شود. مانند داغ کردن اندام تناسلی کودک

به گفته مددکاران اجتماعی وجود این مسئله در فرهنگ عامه به معنی پذیرش چنین مسئله‌ای در همه سطوح جامعه نیست، اما تابو بودن صحبت کردن در خصوص این موضوع سبب شده این مسئله به شکل یک موضوع زیرپوستی در سطح کشور وجود داشته باشد.

به اعتقاد فعالان حوزه کودک، امنیت جنسی پسر بچه‌ها موضوع کم اهمیت تری از موضوع امنیت جنسی دختران تلقی می شود و والدین به اینکه پسرشان شب را مثلا در خانه دوستی سپری کند کمتر حساسیت نشان می دهند تا اینکه دخترشان بخواهد چنین کاری کند. در سالهای اخیر این نوع نگاه کمی تغییر کرده و حساسیت والدین در مورد امنیت پسران هم افزایش یافته است.

اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده کل پلیس ایران در سال ۹۱ در گفت و گو با روزنامه قانون اعلام کرد که "در ۹۰۰ پرونده ثبت شده از تجاوز در سال ۱۳۹۰ حدود ۴۰ درصد آمار تجاوز مربوط به زنان و ۶۰ درصد آن مربوط به مردان بوده که بیشتر علیه افراد زیر ۱۵ سال صورت گرفته است."

رضا در دوران دبستان و راهنمایی از مدرسه تا خانه سوار مینی‌بوس می‌شد، او که در حال حاضر ۳۵ ساله است، می‎گوید: "سوار مینی‌بوس می شدم، احساس می‌کردم، آقایی به شکل عجیبی به من چسبیده، یا در یک لحظه دست مردی را بین پاهایم می‌دیدم، می‌ترسیدم، جرات نمی‌کردم به خانواده چیزی بگویم، از ترس مدتی سوار مینی‌بوس نمی‌شدم و تا خانه پیاده می‌رفتم، هر روز هم پدر و مادرم به شدت مرا دعوا می‌کردند که برای چی اینقدر دیر به خانه می‌رسم، اما می‌ترسیدم که بگویم چه اتفاقی می افتد".

منصوره مقاره عابد، رئیس انجمن ایرانی مطالعات زنان به تازگی در این مورد گفته است: "به کودکان اجازه داده نمی شود که بتوانند درباره اینکه مورد سوء استفاده قرار گرفته اند صحبت کنند و بزرگسالان نیز نمی توانند از احتمال خطر بروز خشونت جنسی در خانه حرف بزنند و حتی نمی دانند در صورت مشهود شدن اتفاق چگونه باید برخورد کنند."

همچنین آرش اکمل، متخصص روان شناسی در کلیک نشریه جام و جان در آمریکا نوشته که بسیاری از بیماران او در آمریکا ایرانیانی هستند که در دوران کودکی توسط یکی از اعضای خانواده مورد آزار جنسی قرار گرفته اند و امکان صحبت کردن در مورد آن را نداشتند.

به گفته آقای اکمل، بسیاری به دلیل کمبود آموزش و آگاهی فکر می‌کنند اتفاقاتی که برای کودکان در دوران کودکی روی می‌دهد به سرعت فراموش می‌شود درحالیکه این طور نیست.

از سوی دیگر به اعتقاد برخی از مشاوران امور کودک، وقتی دختر بچه‌ای حاضر می‌شود در مورد آزار جنسی صحبت کند، به او به چشم یک قهرمان نگاه می‌شود، اما با توجه به فرهنگ مردسالاری حاکم بر ایران، اگر پسر بچه‌ای در این مورد صحبت کند، نگاه ترحم آمیز همراه با کنایه‌های مختلف را باید تحمل کند و تنها راه برای مقابله با این پدیده آموزش است.

سهیل که دوران کودکی و نوجوانی خود را در اطراف تهران زندگی کرده، می‌گوید: "نزدیک خانه ما کوره پز خانه و شیشه گری بود، آنجا کلی بچه کار می‌کرد، این اتفاق آنجا خیلی متدوال بود، کارگرهای بزرگ‌تر یا سر کارگرها عموما با این بچه‌ها بودند، مامان و بابای من اجازه نمی‌دادند با این بچه‌ها بازی کنم."

امیر با یادآوری دوران دبیرستانش می‌گوید: "در دبیرستان ما پسرهای بزرگتر و هیکلی عموما پسر بچه‌های کوچکتر و خوش قیافه را اذیت می‌کردند، یا به زور می‌بردند در توالت و مجبورمان می‌کردند کارهایی بکنیم که جرات نمی‌کردیم به مدیر و ناظم بگوییم."

(در این متن برای حفظ حریم خصوصی مصاحبه شدگان از اسامی مستعار استفاده شده است)

*************************

تیتر این مقاله بر وزن "هیس! دخترها فریاد نمی زنند" فیلم زیبای پوران درخشنده میباشد که در تابستانی که گذشت(1392) در ایران به اکران آمد. به خوانندگان عزیز دیدن این فیلم را پیشنهاد میکنم . بنظر من یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران میباشد. پرداختن به سوژه ای تابو مانند, کودک آزاری, را خانم درخشنده خوب از پس آن برآمده. هنرپیشگی خانم طباطبائی نیز معرکه است.
پیمان پایدار