نمیدانم آیا دعواهای فی ما بین عده ای از خریداران ابزار الکترونیک (بمانند "اکس باکس" و....) را در مراکز خرید در شهرهای مختلف آمریکا, در روز معروف به جمعه سیاه(فردای روز "شکرگذاری" که آخرین پنجشنبه ماه نوامبر هست) , مشاهده کردید یا خیر!؟ باری,اینکه پدیده بغایت بچگانه و دیوانه کننده مصرفی ,که اکثر شهروندان جوامع کنونی از خرید کردن شدیدا لذت میبرند, بر همگان آشکار میباشد نمیبایست شبه ای در میان باشد. تازه نه به آن حد که حتا استفاده ازاین کالاها بگونه ای برای بهبود کیفی و معنادار زندگیشان باشد, بلکه صرفا بخاطر خرید و داشتنش میباشد, که به پدیده بیمارگونه ای مبدل شده است !! در اینجا نقش تاثیر گذارنده تبلیغات کمپانیها در تلویزیون را نه میتوان و نه میبایست انکار کرد چرا که به سطح قابل توجه و دهشتناکی رسیده . بارها گفته شده که بزرگترین موفقیت کمپانیهای آمریکائی همانا درجه ایست از کنترل فکر, ذهن و روح شهروندانشان . نتیجه اش را نیز می بینیم. همانطور میتوان از اعتیاد به خوردن تنقلات رنگ و وارنگ بمانند چیپس, پفک نمکی, چیتوس و الا آخر که نتایج مضرشان نیز آشکارست( نه بادام و پسته و آجیل "مشکل گشا"- نخود کشمش- که هم مقوی هستند وهم خوشمزه), سخن بمیان آورد
ساده تر گفته باشیم : پذیرفتن ارزشهای سیستم تبلیغات چی ها و دیکته کردن "افکار"شان ,که برعلیه منافع مادی و معنوی شهروندان عمل میکند, هست که در اینجا مدح نظر میباشد . تازه بدتر از آن , دوستانشان دوستان ما میشوند, دشمنانشان دشمنان ما, وفجیع وار تر آنکه اهداف و روشهای پوشیده و پشت پرده این کمپانیها که خلاصه میشود درسیاستهای جنگ طلبانه شان هست که پس از پذیرفتنش توسط جوانان آنها را گوشت دم توپ زرادخانه های دشمنانشان میکند و بس (مثال واضحش عراق و افغانستان و...) . تمامی این اهداف پلید بخاطر پذیرش فردی و خودخواهانه فرهنگ جوامع سرمایه داری است که قابل بررسی میباشد و اینکه در تحلیل نهائی مادیت بخود میگیرند. نه حس جمعی ای در کارست و نه همدردی و همبستگی کومونیته واری در میان . فردگرائی بورژوائی ست که جولان میدهد و جامعه بشری را از خود بیگانه نموده . حال آنکه ما حیوانی اجتماعی هستیم و زندگیمان در جوامع نزدیک ومرتبط بهم است که معنا میگیرد . در این میان تلویزیون های صاف پرده بزرگ و سینماگونه( و اخیرا "آی پد" و دیگر اسباب بازیهای مدرن بزرگسالان) هست که جایگزین تنهائی بشری گردیده و این فجایع را ببار آورده .
سخن کوتاه: کنترل فکر و ذهن کارائی داشته و دارد و به سرمایه داری قوت پایداری نظام منحوسش را اعطا بخشیده است .
بهمین منظور کماکان میبایست شعار انقلابی ذیل را آویزه گوشهایمان کنیم:
تلویزیون ها را بشکنید و با همسایه تان حرف بزنید.
آی پدها را بدور بریزید و کتاب بخوانید.
در جمع به خواندن شعر و ترانه به پردازید...
برقصید و پایکوبی کنید...
دنیای آزاد و زیبای آینده تنها از آن کسانیست که خود بیاندیشند
و در جمع به طرح ریزی آن کمک رسانند.
پیمان پایدار
No comments:
Post a Comment