آنارشیسم یا جنبش انقلابی قرن بیست و یکم میلادی
نوشته ای از: دیوید گریبر(*) و آندرژ گروباسیک
David Graeber and Andrej Grubacic
David Graeber and Andrej Grubacic
جزوه دوازده صفحه ای
چاپ و پخش از:جهانی نو در قلبیهایمان
چاپ و پخش از:جهانی نو در قلبیهایمان
A New World In Our Hearts
Inourhearts @gmail.com
برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به :
**************************************
قسمت سوم
اجماع اغلب بد فهمیده میشود.اغلب شنیده میشود که منتقدان ادعا میکنند که اجماع موجب انطباق خفقان میشود(به بیان دیگر مخالفین احساس مبکنند که میبایستی "خفه خوان" بگیرند یا با اکثریت خودشان را منطبق کنند-مترجم) اما تقریبا هرگز توسط کسی که در واقع اجماع را درعمل شاهد بوده است, حداقل, هدایت شده توسط ,تسهیل کننده مجرب(بعضی از آزمایشهای اخیر در اروپا, که سنت کمی از اجماع وجود دارد, تا حدودی زمخت بوده اند). در واقع, فرض بر این است که هیچکس واقعا نمیتواند, و شاید نباید, دیگری را کاملا به نظر خود تبدیل کند/ برگرداند . حال آنکه, درعوض, موضوع فرایند اجماع اینست که اجازه میدهد که گروه برای عمل مشترک تصمیم گیری کند . بجای رای دادن به بالا و پائین طرحی, طرح ها مورد بررسی و بررسی مجدد قرار میگیرند, مسدود میکردند یا ابداع میشوند , فرایندی از سازش و سنتز وجود دارد, تا اینکه یکی به طرحی که همه بتوانند با آن کنار بیایند (و زندگی کنند) برسد. وقتی به مرحله نهائی رسیده میشود, در واقع "یافتن اجماع", دو سطح از امکان اعتراض وجود دارد : کسی میتواند در "کناری بایستد", که به این معنی میباشد, "من اینرا دوست ندارم و در آن شرکت نمیکنم اما جلوی کس دیگری را برای شرکت نمی گیرم", یا "بلوکه کردن", که به معنای حق وتو کردن است . کسی فقط موقعی میتواند طرحی را بلوکه کند اگر حس کند که در نقض اصول اساسی یا دلایل گروهی است . یکی ممکن است بگوید که عملکردی (فونکسیون) که در قانون اساسی آمریکا به دادگاه واگذار شده, برای وتو کردن قانونی که بنیان قانون اساسی را نقض میکند, در اینجا به هرفرد محول گردیده تا در واقع با شهامت بر علیه خواست جمعی گروه بلند شود .(هر چند البته همچنین راههائی برای به چالش کشیدن بلوکهای غیر اصولی وجود دارد)
ما میتوانیم روده درازی کنیم در مورد روش پیچیده, شگفت انگیز و استادانه درست شده ای که برای اطمینان از این آثار طراحی شده, از اشکال لازم برای اصلاح اجماع گروههای بسیار بزرگ; از این راه که اجماع خود تقویت کننده اصل غیر تمرکز گرائی است با تضمین اینکه کسی واقعا نمیخواهد طرحهائی را برای گروههای بسیاربزرگ ارائه دهد مگر اینکه مجبور باشد, به معنای حصول اطمینان از برابری
سکسی و بر طرف کردن تضاد(کشمکش)...مسئله اینست که این شکلی از دموکراسی مستقیم میباشد که خیلی متفاوت است از نوعی که ما معمولا با این واژه مرتبط میدانیم - یا, بزبانی دیگر, با نوع رای گیری اکثریتی معمول سیستم که در اروپا و آمریکا شمالی توسط آنارشیستهای نسل اول اعمال میگردید, یا هنوز میگردد , بگو, در انجمنهای مناطق طبقه متوسط نشین شهری در آرژانتین(هر چند نه,عمدتا ,در میان بخش رادیکال تر جنبش ' پیکه ته روس'(*) بیکاران سازماندهی شده ,که تمایل به کار با اجماع دارند.) با افزایش تماس بین جنبش های مختلف بین المللی , گنجاندن گروههای بومی و جنبشها از آفریقا, آسیا و اقیانوسیه با سنتهای رادیکال متفاوت , ما شاهد آغاز درک نوین جهانی از چیزی که "دموکراسی" میبایستی معنی داشته باشد در فاصله ای هر جه بیشتر از پارلمانتاریسم نئولیبرالی که اخیرا توسط قدرتهای جهانی ترویج میشود .
مجددا گفته باشیم, دشوار است دنبال کردن سنتز روح جدید با خواندن اکثریت ادبیات موجود آنارشیستی, چرا که کسانی که بیشتر انرژی شان را, بجای اشکال پراتیک (عمل) در حال ظهور , صرف سئوالات تئوریک میکنند به احتمال زیاد در گیر حفظ منطق سکتاریستی قدیمی می باشند . آنارشیسم مدرن آغشته به تناقضات بی شماری است. درحالیکه آنارشیست های با حرف کوچک آ به تدریج در حال ادغام کردن ایده ها و پراتیک(شیوه)های آموخته شده از متحدان بومی شان بدرون حالات سازماندهی یا آلترناتیو(جایگزین) کومونیته ها می باشند, ردیابی(نشان و اثر) اصلی ادبیات نوشتاری را می بایست در ظهور فرقه بدویت گرایان(+) جست, خدمه بدنام ستیزی که خواهان لغو کامل تمدن صنعتی , و ,در برخی موارد , حتی کشاورزی میباشند(6). حال آنکه, زمان زیادی طول نخواهد کشید که این منطق قدیمی تر راه را برای چیزی بیشتر شبیه عمل مبتنی بر پراتیک گروههای اجماع بازگرداند .
این سنتز نوین به چه شکل خواهد بود؟ برخی از رئوس را میتوان در حال حاضر از درون جنبش تشخیص داد . اصرار بر گسترش مداوم تمرکز مبارزه ضد اقتدارگرایانه, دور شدن از تقلیل صرف مبارزات به مبارزه طبقاتی با تلاش برای درک " کلیت سلطه" , بدیگر سخن, برجسته کردن نه تنها دولت بلکه همچنین رابطه سکسیت, و نه فقط اقتصاد بلکه روابط فرهنگی و محیط زیستی ,سکسوالیتی , و آزادی که در هر شکل آن میتواند دنبال شود ,و هر کدام نه تنها از طریق صرف منشور روابط اقتدار , بلکه مطلع گشتن توسط مفاهیم غنی تر و متنوع تر دیگر نیز هم .
این روش خواهان گسترش بی پایان تولید مادی نمی باشد,یا اینکه مدعی شود تکنولوژی بیطرف میباشد ,اما تکنولوژی را نیز فی نفسه تقبیح نمیکند. در عوض ,آشنا میشود با و انواع متنوعی از فن آوری را بعنوان مناسب بکار میبرد .نهادها را نیز فی نفسه تقبیح نمیکند ,یا اشکال سیاسی را ,به تصور کردن نهادهای نوین و اشکال جدید سیاسی برای فعالیت و جامعه نوین تلاش میکند ,منجمله شیوه های جدید گردهمآیی(جلسه/میتینگ) ,راههای جدید تصمیم گیری , شیوه های نوین هم آهنگی, در امتداد خط های مشابه همانطور که تا حالا داشته با احیا کردن گروههای قوم و خویشی(+*) و ساختارهای بیانی. و نه تنها اصلاحات را فی نفسه تقبیح نمیکند ,بلکه تلاش به تعریف و پیروزی اصلاحات غیر رفرمیستی میکند , که ملتفت به نیازهای بلافاصله مردم بوده و بهبود بخشیدن زندگی روزمره , و همزمان بسمت دستاوردهای بیشتر حرکت کردن ,و نهایتا, دگرگونی/ ترانسفرماسیون (7) تمام عیار .
ادامه دارد
**************************
(*) Piqueterosتظاهرات کننده گان جنبش نوین اشغال در آرژانتین , که با تشکیل انجمنهای دموکرتیک مستقل در کارخانه ها و محلات(بخوان آنارشی در عمل) در سال 2011 تاریخ ساز شدند . هر چند بورژوازی بومی بالاخره توانست لجام سیستم زخم خورده سرمایه را بدست گیرد ولی هنوزهستند چند صد کارخانه هاتی که در دست خود کارگران بگونه خودگردان اداره میشوند :مترجم.
(+)Primitivist / (*+) affinity groups
(6)cf. Jason McQuinn,"Why I am not a Primitivist"چرا من بدویت گرا نیستم
Anarchy: a journal of desire armed,printemps/ete 2001.cf
le site anarchiste www.anarchymag.org.cf. john Zerzan,
Future Primitive & Other Essays.Autonomedia,1994
(7)بسوی نوع دیگری از آنارشیسم : آندرژ گروباسیک
Towards an anotherAnarchism , in:Sen, Jai,Anita Anand.Arturo Escobar and Peter Waterman,
The World Social Forum:Against all Empires, New Delhi: Viveka 2004
قسمت سوم
اجماع اغلب بد فهمیده میشود.اغلب شنیده میشود که منتقدان ادعا میکنند که اجماع موجب انطباق خفقان میشود(به بیان دیگر مخالفین احساس مبکنند که میبایستی "خفه خوان" بگیرند یا با اکثریت خودشان را منطبق کنند-مترجم) اما تقریبا هرگز توسط کسی که در واقع اجماع را درعمل شاهد بوده است, حداقل, هدایت شده توسط ,تسهیل کننده مجرب(بعضی از آزمایشهای اخیر در اروپا, که سنت کمی از اجماع وجود دارد, تا حدودی زمخت بوده اند). در واقع, فرض بر این است که هیچکس واقعا نمیتواند, و شاید نباید, دیگری را کاملا به نظر خود تبدیل کند/ برگرداند . حال آنکه, درعوض, موضوع فرایند اجماع اینست که اجازه میدهد که گروه برای عمل مشترک تصمیم گیری کند . بجای رای دادن به بالا و پائین طرحی, طرح ها مورد بررسی و بررسی مجدد قرار میگیرند, مسدود میکردند یا ابداع میشوند , فرایندی از سازش و سنتز وجود دارد, تا اینکه یکی به طرحی که همه بتوانند با آن کنار بیایند (و زندگی کنند) برسد. وقتی به مرحله نهائی رسیده میشود, در واقع "یافتن اجماع", دو سطح از امکان اعتراض وجود دارد : کسی میتواند در "کناری بایستد", که به این معنی میباشد, "من اینرا دوست ندارم و در آن شرکت نمیکنم اما جلوی کس دیگری را برای شرکت نمی گیرم", یا "بلوکه کردن", که به معنای حق وتو کردن است . کسی فقط موقعی میتواند طرحی را بلوکه کند اگر حس کند که در نقض اصول اساسی یا دلایل گروهی است . یکی ممکن است بگوید که عملکردی (فونکسیون) که در قانون اساسی آمریکا به دادگاه واگذار شده, برای وتو کردن قانونی که بنیان قانون اساسی را نقض میکند, در اینجا به هرفرد محول گردیده تا در واقع با شهامت بر علیه خواست جمعی گروه بلند شود .(هر چند البته همچنین راههائی برای به چالش کشیدن بلوکهای غیر اصولی وجود دارد)
ما میتوانیم روده درازی کنیم در مورد روش پیچیده, شگفت انگیز و استادانه درست شده ای که برای اطمینان از این آثار طراحی شده, از اشکال لازم برای اصلاح اجماع گروههای بسیار بزرگ; از این راه که اجماع خود تقویت کننده اصل غیر تمرکز گرائی است با تضمین اینکه کسی واقعا نمیخواهد طرحهائی را برای گروههای بسیاربزرگ ارائه دهد مگر اینکه مجبور باشد, به معنای حصول اطمینان از برابری
سکسی و بر طرف کردن تضاد(کشمکش)...مسئله اینست که این شکلی از دموکراسی مستقیم میباشد که خیلی متفاوت است از نوعی که ما معمولا با این واژه مرتبط میدانیم - یا, بزبانی دیگر, با نوع رای گیری اکثریتی معمول سیستم که در اروپا و آمریکا شمالی توسط آنارشیستهای نسل اول اعمال میگردید, یا هنوز میگردد , بگو, در انجمنهای مناطق طبقه متوسط نشین شهری در آرژانتین(هر چند نه,عمدتا ,در میان بخش رادیکال تر جنبش ' پیکه ته روس'(*) بیکاران سازماندهی شده ,که تمایل به کار با اجماع دارند.) با افزایش تماس بین جنبش های مختلف بین المللی , گنجاندن گروههای بومی و جنبشها از آفریقا, آسیا و اقیانوسیه با سنتهای رادیکال متفاوت , ما شاهد آغاز درک نوین جهانی از چیزی که "دموکراسی" میبایستی معنی داشته باشد در فاصله ای هر جه بیشتر از پارلمانتاریسم نئولیبرالی که اخیرا توسط قدرتهای جهانی ترویج میشود .
مجددا گفته باشیم, دشوار است دنبال کردن سنتز روح جدید با خواندن اکثریت ادبیات موجود آنارشیستی, چرا که کسانی که بیشتر انرژی شان را, بجای اشکال پراتیک (عمل) در حال ظهور , صرف سئوالات تئوریک میکنند به احتمال زیاد در گیر حفظ منطق سکتاریستی قدیمی می باشند . آنارشیسم مدرن آغشته به تناقضات بی شماری است. درحالیکه آنارشیست های با حرف کوچک آ به تدریج در حال ادغام کردن ایده ها و پراتیک(شیوه)های آموخته شده از متحدان بومی شان بدرون حالات سازماندهی یا آلترناتیو(جایگزین) کومونیته ها می باشند, ردیابی(نشان و اثر) اصلی ادبیات نوشتاری را می بایست در ظهور فرقه بدویت گرایان(+) جست, خدمه بدنام ستیزی که خواهان لغو کامل تمدن صنعتی , و ,در برخی موارد , حتی کشاورزی میباشند(6). حال آنکه, زمان زیادی طول نخواهد کشید که این منطق قدیمی تر راه را برای چیزی بیشتر شبیه عمل مبتنی بر پراتیک گروههای اجماع بازگرداند .
این سنتز نوین به چه شکل خواهد بود؟ برخی از رئوس را میتوان در حال حاضر از درون جنبش تشخیص داد . اصرار بر گسترش مداوم تمرکز مبارزه ضد اقتدارگرایانه, دور شدن از تقلیل صرف مبارزات به مبارزه طبقاتی با تلاش برای درک " کلیت سلطه" , بدیگر سخن, برجسته کردن نه تنها دولت بلکه همچنین رابطه سکسیت, و نه فقط اقتصاد بلکه روابط فرهنگی و محیط زیستی ,سکسوالیتی , و آزادی که در هر شکل آن میتواند دنبال شود ,و هر کدام نه تنها از طریق صرف منشور روابط اقتدار , بلکه مطلع گشتن توسط مفاهیم غنی تر و متنوع تر دیگر نیز هم .
این روش خواهان گسترش بی پایان تولید مادی نمی باشد,یا اینکه مدعی شود تکنولوژی بیطرف میباشد ,اما تکنولوژی را نیز فی نفسه تقبیح نمیکند. در عوض ,آشنا میشود با و انواع متنوعی از فن آوری را بعنوان مناسب بکار میبرد .نهادها را نیز فی نفسه تقبیح نمیکند ,یا اشکال سیاسی را ,به تصور کردن نهادهای نوین و اشکال جدید سیاسی برای فعالیت و جامعه نوین تلاش میکند ,منجمله شیوه های جدید گردهمآیی(جلسه/میتینگ) ,راههای جدید تصمیم گیری , شیوه های نوین هم آهنگی, در امتداد خط های مشابه همانطور که تا حالا داشته با احیا کردن گروههای قوم و خویشی(+*) و ساختارهای بیانی. و نه تنها اصلاحات را فی نفسه تقبیح نمیکند ,بلکه تلاش به تعریف و پیروزی اصلاحات غیر رفرمیستی میکند , که ملتفت به نیازهای بلافاصله مردم بوده و بهبود بخشیدن زندگی روزمره , و همزمان بسمت دستاوردهای بیشتر حرکت کردن ,و نهایتا, دگرگونی/ ترانسفرماسیون (7) تمام عیار .
ادامه دارد
**************************
(*) Piqueterosتظاهرات کننده گان جنبش نوین اشغال در آرژانتین , که با تشکیل انجمنهای دموکرتیک مستقل در کارخانه ها و محلات(بخوان آنارشی در عمل) در سال 2011 تاریخ ساز شدند . هر چند بورژوازی بومی بالاخره توانست لجام سیستم زخم خورده سرمایه را بدست گیرد ولی هنوزهستند چند صد کارخانه هاتی که در دست خود کارگران بگونه خودگردان اداره میشوند :مترجم.
(+)Primitivist / (*+) affinity groups
(6)cf. Jason McQuinn,"Why I am not a Primitivist"چرا من بدویت گرا نیستم
Anarchy: a journal of desire armed,printemps/ete 2001.cf
le site anarchiste www.anarchymag.org.cf. john Zerzan,
Future Primitive & Other Essays.Autonomedia,1994
(7)بسوی نوع دیگری از آنارشیسم : آندرژ گروباسیک
Towards an anotherAnarchism , in:Sen, Jai,Anita Anand.Arturo Escobar and Peter Waterman,
The World Social Forum:Against all Empires, New Delhi: Viveka 2004
No comments:
Post a Comment