هرچه کُنی بُکن، مَـکُـن ترک ِمن ای نگار من
هرچه بَری بِبَر، مَبَر سنگدلی به کار من
هرچه هِلی بــِهِـل، مَـهِـل پرده به روی چون قمر
هرچه دَری بــِدَر، مَدر پرده اعتبار من
هرچه کــِشی بــِکِش، مَکــِش باده به بزم ِ مدعی...
هرچه خوری بخور، مخور خونِ دلِ فگار من
هرچه دَهی بده، مَده زلف به باد، ای صنم
هرچه نَهی بنه، مَنــِـه دام به رهگذار من
هرچه کُشی بکُـش، مَکُـش صيد حرم که نيست خوش
هرچه شَوی بــِشو، مَشو تشنه به خونِ زار من
هر چه بُری بِبُر، مَبُر رشته الفتِ مرا
هرچه کَنی بِکَن، مَکَن خانه‌ اختيار من
هرچه خری بخر مخر عشوه ی حاسد مرا
هر چه تنی تن، متن با تنِ خاکسار من
هرچه رَوی بُرو، مَرو راه ِخلافِ دوستی
هرچه زَنی بِزَن، مَزَن طعنه به روزگار من
شوریده شیرازی